kvacin miśrāvāse vraja-pati-sutasyoru-virahāt
ślathac chrī-sandhitvād dadhad-adhika-dairghyaṁ bhuja-padoḥ
luṭhan bhūmau kākvā vikala-vikalaṁ gadgada-vacā
rudan śrī-gaurāṅgo hṛdaya udayan māṁ madayati

kvacit - sometimes;miśra-āvāse - in the house of Kāśī Miśra;vraja-pati-sutasya - from the son of Nanda Mahārāja;uru-virahāt - because of strong feelings of separation;ślathat - being slackened;śrī-sandhitvāt - from the joints of His transcendental body;dadhat - obtaining;adhika-dairghyam - extraordinary length;bhuja-padoḥ - of the arms and legs;luṭhan - rolling;bhūmau - on the ground;kākvā - with a cry of lamentation;vikala-vikalam - very sorrowfully;gadgada-vacā - with a faltering voice;rudan - crying;śrī-gaurāṅgaḥ - Lord Śrī Caitanya Mahāprabhu;hṛdaye - in the heart;udayan - awakening;mām - me;madayati - maddens.


Текст

«Иногда в доме Каши Мишры Шри Чайтанья Махапрабху погружался в глубокую скорбь из-за разлуки с Кришной. Сочленения Его трансцендентного тела расходились, и Его руки и ноги удлинялись. Катаясь по земле, Он издавал горестные возгласы срывающимся голосом и жалобно плакал. Этот образ Шри Чайтаньи Махапрабху, всплывая в моем сердце, сводит меня с ума».

Комментарий

Это четвертый стих из «Гауранга-става-калпаврикши».