सूत उवाच
तदादिराजस्य यशो विजृम्भितं
गुणैरशेषैर्गुणवत्सभाजितम् ।
क्षत्ता महाभागवतः सदस्पते
कौषारविं प्राह गृणन्तमर्चयन् ॥८॥

sÅ«ta uvÄca
tad Ädi-rÄjasya yaÅ›o vijá¹›mbhitaá¹
guṇair aÅ›eá¹£air guṇavat-sabhÄjitam
ká¹£attÄ mahÄ-bhÄgavataḥ sadaspate
kauá¹£Äraviá¹ prÄha gṛṇantam arcayan

 sÅ«taḥ uvÄca - SÅ«ta GosvÄmÄ« said; tat - that; Ädi-rÄjasya - of the original king; yaÅ›aḥ - reputation; vijá¹›mbhitam - highly qualified; guṇaiḥ - by qualities; aÅ›eá¹£aiḥ - unlimited; guṇa-vat - fittingly; sabhÄjitam - being praised; ká¹£attÄ - Vidura; mahÄ-bhÄgavataḥ - the great saintly devotee; sadaḥ-pate - leader of the great sages; kauá¹£Äravim - unto Maitreya; prÄha - said; gṛṇantam - while talking; arcayan - offering all respectful obeisances.


Text

SÅ«ta GosvÄmÄ« continued: O Åšaunaka, leader of the great sages, after hearing Maitreya speak about the various activities of King Pá¹›thu, the original king, who was fully qualified, glorified and widely praised all over the world, Vidura, the great devotee, very submissively worshiped Maitreya Ṛṣi and asked him the following question.

Purport