gopyaḥ kim ācarad ayaṁ kuśalaṁ sma veṇur
dāmodarādhara-sudhām api gopikānām
bhuṅkte svayaṁ yad avaśiṣṭa-rasaṁ hradinyo
hṛṣyat-tvaco 'śru mumucus taravo yathāryāḥ
gopyaḥ - O gopīs;kim - what;ācarat - performed;ayam - this;kuśalam - auspicious activities;sma - certainly;veṇuḥ - flute;dāmodara - of Kṛṣṇa;adhara-sudhām - the nectar of the lips;api - even;gopikānām - which is owed to the gopīs;bhuṅkte - enjoys;svayam - independently;yat - from which;avaśiṣṭa - remaining;rasam - the taste only;hradinyaḥ - the rivers;hṛṣyat - feeling jubilant;tvacaḥ - whose bodies;aśru - tears;mumucuḥ - shed;taravaḥ - the trees;yathā - exactly like;āryāḥ - old forefathers.
Это стих из беседы гопи друг с другом, приведенной в «Шримад-Бхагаватам» (10.21.9). С началом осени во Вриндаване, Господь Кришна стал пасти коров, играя на флейте. Гопи стали восхвалять Кришну и восторгаться удаче, которая выпала на долю Его флейты.