अथ दूरागतान्शौरिः कौरवान्विरहातुरान् ।
सन्निवर्त्य दृढं स्निग्धान्प्रायात्स्वनगरीं प्रियैः ॥३३॥

atha dÅ«rÄgatÄn Å›auriḥ
kauravÄn virahÄturÄn
sannivartya dá¹›á¸haá¹ snigdhÄn
prÄyÄt sva-nagarÄ«á¹ priyaiḥ

 atha - thus; dÅ«rÄgatÄn - having accompanied Him for a long distance; Å›auriḥ - Lord Kṛṣṇa; kauravÄn - the PÄṇá¸avas; virahÄturÄn - overwhelmed by a sense of separation; sannivartya - politely persuaded; dá¹›á¸ham - determined; snigdhÄn - full of affection; prÄyÄt - proceeded; sva-nagarÄ«m - towards His own city (DvÄrakÄ); priyaiḥ - with dear companions.


Text

Out of profound affection for Lord Kṛṣṇa, the PÄṇá¸avas, who were of the Kuru dynasty, accompanied Him a considerable distance to see Him off. They were overwhelmed with the thought of future separation. The Lord, however, persuaded them to return home, and He proceeded towards DvÄrakÄ with His dear companions.

Purport