श्रीशुक उवाच
इति संस्तुवतो राज्ञो विष्णुचक्रं सुदर्शनम् ।
अशाम्यत् सर्वतो विप्रं प्रदहद् राजयाच्ञया ॥१२॥

Å›rÄ«-Å›uka uvÄca
iti saá¹stuvato rÄjño
viṣṇu-cakraṠsudarśanam
aÅ›Ämyat sarvato vipraá¹
pradahad rÄja-yÄcñayÄ

 Å›rÄ«-Å›ukaḥ uvÄca - ÅšrÄ« Åšukadeva GosvÄmÄ« said; iti - thus; saá¹stuvataḥ - being prayed to; rÄjñaḥ - by the King; viṣṇu-cakram - the disc weapon of Lord Viṣṇu; sudarÅ›anam - of the name SudarÅ›ana cakra; aÅ›Ämyat - became no longer disturbing; sarvataḥ - in every respect; vipram - unto the brÄhmaṇa; pradahat - causing to burn; rÄja - of the King; yÄcñayÄ - by the begging.


Text

Åšukadeva GosvÄmÄ« continued: When the King offered prayers to the SudarÅ›ana cakra and Lord Viṣṇu, because of his prayers the SudarÅ›ana cakra became peaceful and stopped burning the brÄhmaṇa known as DurvÄsÄ Muni.

Purport